Gmach Główny Muzeum Narodowego w Krakowie zaprojektowany został w innych realiach, innej epoce misji muzealnej i dziś nie tylko ze względu na zbyt małą powierzchnię może nie sprostać współczesnym, poszerzonym wyzwaniom. Gmach Muzeum Narodowego w Krakowie, narodowa świątynia kultury, skarbiec sztuki, w swym wyspowym budynku, jakby twierdzy, pełni rolę szczególną wyznaczając czytelny przekaz, spójny dla misji i kostiumu składających się na swoiste sacrum. Przedstawiony projekt konkursowy wyraźnie rozdziela przestrzeń tego wyniosłego sacrum od postulowanej rozbudowy w skromnym kroju i kostiumie profanum. Funkcja muzealna epoki, dla której obiekt został zaprojektowany dziś przekształca się w formę otwartą, społeczną, edukacyjną i łatwo dostępną, a Muzeum z monumentalnych wystrojonych holi, westybulów przechodzi w stronę sal edukacyjnych, otwartych drzwi, sklepów, kantyn i multimedialnych hubów. Do takiego muzeum nie po drodze jest po schodach nawet tak ważnych jak te od strony Alei 3 Maja, zatem przekształcenia zacząć trzeba od osadzenia porządku poziomów wystawienniczych na ziemi, co wymaga

wielopoziomowego wygodnego rozrządu i redefinicji wejścia. Charakterystyczny zespół monumentalnego, jakby świątynnego wejścia, objęty

konserwatorską ochroną nie sprosta wielofunkcyjnemu wyzwaniu, stanowiąc jednak specjalną atrakcję, idealną dla funkcji multimedialnego węzła, połączenia otwartej biblioteki, zespołu czytelni, gastronomii, lobby sal spotkań i prezentacji. Realizacja zamierzenia opisanego Regulaminem i wynikającym z niego projektem na charakter docelowy, zatem podział na etapy i zadania musi zawierać się w skrystalizowanej wizji projektu skończonego bez możliwości pokazania niezbędnych w etapowaniu zależności kolejnych faz przekształceń.

Projekt zakłada maksymalne rozszerzenie dostępu do zaprojektowanego w przestrzeni między obiektami holu muzeum, realizowane w poziomie terenu w formie przeszklonego łącznika rozpiętego pomiędzy gmachem i nowa kubaturą. Historyczne wejście do muzeum prowadzące monumentalnymi schodami przeistoczy się w wejście na agorę (z możliwością lokalizacji okresowych funkcji publicznych ) a dalej do części bibliotecznej i multimedialnej. Obsługa komunikacyjna obiektu jak dostawy, przewozy eksponatów realizowane będą od strony północnej wjazdem do przestrzeni rampy, z przejazdem przez nową kubaturę od strony ulicy Kadrówki, gdzie otoczenie budynku muzeum nie będzie miało technicznego

charakteru i sprzyjać będzie dostępowi do muzeum również od tej strony. Dojazd do parkingu podziemnego na 77 pojazdów (poziom -4,00 m) prowadzić będzie z istniejącego wjazdu do parkingu podziemnego pod placem przed wejściem do muzeum.

W rozwiązaniu projektowym o charakterze docelowym, rozrząd ruchu wewnętrznego gości i zwiedzających, odbywać się będzie w hallu wytworzonym przez przekrycie przestrzeni pomiędzy obecnym gmachem Muzeum, a nową kubaturą. Wygodne hole windowe zlokalizowane w nowej kubaturze wyposażone w dźwigi osobowe o zróżnicowanym poziomie ograniczeń, zapewniają dostęp do sal ekspozycyjnych oraz do pozostałych pomieszczeń na wszystkich kondygnacjach. Między holami windowymi, a strukturą historycznego gmachu Muzeum, na poziomach ekspozycyjnych, w przestrzeni holu rozpięte są mosty prowadzące do sal wystawowych. Przemieszczanie eksponatów pomiędzy rampą wyładowczą, a salami ekspozycyjnymi realizowane będzie przy pomocy wielkogabarytowego dźwigu towarowego. W części multimedialnej powstałej we wnętrzach dotychczasowego zespołu wejściowego zaprojektowanego w reprezentacyjnym monumentalnym charakterze zaprojektowano dwa dźwigi osobowe przeszklone, zlokalizowane we wnętrzach studni pod świetlikami oraz dwa dźwigi towarowe, czysty i brudny obsługujące trzy poziomy gastronomii.

W rozwiązaniu przewidzianym dla pierwszych Etapów (zadań 1 i 2 wg regulaminu Konkursu) historyczny zespół wejściowy uzupełniony o segment wyrównawczy, nadal będzie pełnił swoją rolę. W rozwiązaniu docelowym historyczny zespół wejściowy, na wszystkich kondygnacjach przekształci się w węzeł multimedialny z otwartą biblioteką, czytelniami i gastronomią, realnie odseparowany od zasadniczej, chronionej części Muzeum.