Istotą lokalizacji osiedla, dziś dzielnicy była łatwość pozyskania terenów pomiędzy FSO i linią kolejową, a Zaciszem, stosunkowo blisko centrum Pragi. Przez wiele lat , dziesięcioleci osią tego układu była ulica Kondratowicza, ulica znikąd donikąd, od skrzyżowania z Rembielińska do PGR Brudno, zakończona wąską dróżką na Zacisze, osiedle domków FSO. Budowa infrastruktury komunikacyjnej trasy Toruńskiej, modernizacja ulic Modlińskiej, Marywilskiej, w mniejszym stopniu Radzymińskiej, przebudowa ronda Żaba oraz lokalizacja centrów handlowych przy Głębockiej i w nieodległych Markach dała całemu rejonowi nowy impuls, powstał Ratusz, klika dużych domów w jego okolicach, lecz to rozproszone centrum jakim była ulica Kondratowicza było już zasadniczo skrystalizowane. Ten mit założycielski i jego konsekwencje programowo przestrzenne zdają się być dzisiaj ważną wartością bowiem ten stan jest immanentną częścią relacji lokalnych, stanu ducha mieszkańców, swoistym genius loci.

Dziś staje Bródno, znowu skoncentrowane wokół ulicy Kondratowicza przed nowym wyzwaniem, nową nadzieją ale i nowym zobowiązaniem, bowiem to tu nastąpi styk podróżnych z infrastrukturą dzielnicy przesunięty w cyklach dobowych i weekendowych, co stwarza wiele problemów ale i daje szansę dla zatrzymania wybranego potoku podróżnych w funkcjach społecznych i komercyjnych też, usidlenia ich codziennie choć na trochę.

Na dotychczasowy ranno-popołudniowy rytm wypuszczania potoków ruchu z wielkiej sypialni nałoży się taki sam jednak przeciwnie zorientowany rytm przyjazdów i odjazdów do dwóch krańcowych stacji metra. Maszyna oddechowa wsysająca i wypluwająca masy ludzkie, masy pojazdów podobna do respiratora stwarza szanse na ich choćby chwilowe zagospodarowanie w przygotowanych funkcjach, W tym celu należy przygotować nie tylko infrastrukturę komunikacyjną ale stworzyć program serce tego układu. Przekształcenia w Ulicy Kondratowicza swoistego bulwaru wyzwalające rezerwę terenową w pasie ulicznym pozwala na skomponowanie linearnego zespołu funkcji społecznych, sukiennic, społecznie użytecznych, posadowionego na parkingu nad tunelem metra lub nakrytego ciągłą taśmą parkingu otwartego i pasażu na wysokości 5,0 m.

Zmiany strukturalne i mentalne inicjowane nowa jakością w rejonie ulicy Kondratowicza polegać będą na zamazywaniu poczucia funkcji uzupełniającej – sypialnianej, służebnej dla centrum Warszawy czy dla Pragi i kształtowaniu poczucia rangi wartości lokalnej. Aby rozwinąć te tendencje konieczne jest wsparcie programowe i inwestycyjne wytwarzające wartości wyższe niż komercja i komunikacyjny dostęp.

Projekt przewiduje wykształcenie liniowo rozwiniętej formy funkcji społecznych bez głębokiej komercjalizacji oraz zainicjowanie przekształceń zużytej tkanki handlowej wzdłuż ulicy Kondratowicza, wzmocnienie segmentu usług biurowych o lokalnym charakterze przez realizacje obiektów o funkcjach mieszanych w otoczeniu ulicy. Kluczowym jest jednak rozwiązanie problemu parkowania, może nawet w powrocie do skandynawskich pierwowzorów, małych lokalnych garaży spiętrzonych otwartych i publicznych.

Nowym impulsem redefinicji strukturalnej, bo przecież tylko w małym stopniu przestrzennej, centralnego rejonu Brudna jakim jest ulica Kondratowicza daje lokalizacja dwóch flankujących ją przystanków II linii metra i to co niebagatelne na wiele lat przystanków końcowych. Konieczność zabezpieczenia miejsc parkingowych dla korzystających z metra przybyszów w systemie P&R daje szansę na kompleksowe rozwiązanie systemu parkowania, podstawowego problemu bródnowskich osiedli. Budowa parkingów spiętrzonych systemu P&R uzupełnionych o parkingi spiętrzone zlokalizowane na dotychczasowych parkingach terenowych użytkowanych w ciągu dnia w systemie P&R a w porze nocnej oddanych do dyspozycji mieszkańcom bez opłat, w zadośćuczynieniu za uciążliwość obsługi ruchu do i ze stacji metra, a także parking nad tunelem metra pozwolą zmienić krajobraz bródnowskich osiedli.