Primum non nocere, po pierwsze nie szkodzić.

Założeniem podstawowym jest maksymalne  ograniczenie ingerencji w dzieło

 Romualda Gutta i Aliny Scholz,  a co więcej ekspozycja dziś zacieranego

krajobrazowego  charakteru założenia otwartego do wąwozu i stawu.

Po drugie,  postulatem projektu jest poprawa trudnego dostępu z Alei Sowińskiego

do kwater po zachodniej stronie wąwozu oraz zapewnienie

minimum obsługi dla odwiedzających, a także umożliwienie różnorodnych

form przekazu informacyjnego jaki może zaoferować pawilon Izby Pamięci;

to zasadnicze założenia projektu konkursowego. Dla realizacji tak nakreślonych celów

zdecydowano się na lokalizacje pawilonu jako wypełnienia pomiędzy podporami mostu

przerzuconego przez wąwóz,  ważny i dziś zaniedbany element kompozycji krajobrazowej  Cmentarza.

Most jaki przerzucamy  przez wąwóz  staje się tarasem widokowym do obserwacji całego Założenia Cmentarnego,

miejscem jakby wyabstrahowanym, terenem profanum w obrębie sacrum.

Przezierna istota pawilonu rozpostartego w poprzek wąwozu poprzez artykulację wejścia

odwołuje się do zaprojektowanych przez Gutta i Scholzównę krajobrazowych powiązań,

do kaskadowych kwietników, do ścieżki, do stawu; wydobywając i podkreślając tą zatartą dziś drogę i ideę kompozycji.

Most wyznacza neutralną strefę widokową na rozpościerające się założenie Cmentarza i Pomnika tak by jak najmniej

ingerować w jego sakralną strefę, zachowując przy tym wszystkie elementy składające się na projekt Gutta z minimalną ingerencją

w szatę roślinną zaprojektowaną przez Alinę Scholz.